Rozdział 1

Rok wcześniej

-Bella! –Usłyszałam głos mamy z dołu.

-Już idę! –Odkrzyknęłam i wzięłam swoją walizkę oraz telefon, który leżał na biurku. –Będę tęskniła pokoju. –Wyszeptałam i ostatni raz oglądnęłam swój pokój żeby go dobrze zapamiętać. Następnie zeszłam na dół.

-Co tak długo?

-Musiałam pożegnać się z moim pokojem. –Odparłam i uśmiechnęłam się do mamy. –Szkoda, że tata nie pojedzie z nami.

-Wiesz, że ma swoją pracę, której nie może od tak przełożyć.

-Wiem, ale w końcu nie wiem, kiedy mnie zobaczy. –Odpowiedziałam.

-Dobrze zbierajmy się twój College jest trochę drogi stąd. Ja wyjadę już samochodem a ty zamknij dom i weź klucze.

-Jasne. –Powiedziałam i uśmiechnęłam się. Pociągnęłam walizkę na kółkach i wyszłam z domu zamykając drzwi na klucz. Mama już czekała na podjeździe. Wyciągnęłam klucze z zamka i zbiegłam po schodkach z werandy kierując się prosto do samochodu. Otwarłam tylne drzwi i wrzuciłam niewielki bagaż a następnie usadowiłam się obok mamy. 

W końcu idę na studia! Od tak dawna marzyłam żeby w końcu urwać się stąd, zacząć nowe życie, poznać nowych ludzi. Teraz nareszcie to wszystko mogło się spełnić… A co jeśli oni nie zaakceptują mnie taką, jaką jestem? Od jakiegoś czasu zaczęłam się mocniej malować na moim ciele pojawiło się parę tatuaży, które miały dla mnie ważne znaczenie a w uchu zagościł tunel. Jeśli nikt nie będzie taki jak ja? Wtedy to będzie najgorszy okres w moim życiu…

-O czym myślisz? –Usłyszałam głos mamy.

-A jeśli oni mnie nie zaakceptują? Co jeśli nie poznam nowych, miłych ludzi?

-Spokojnie Bella. –Uśmiechnęła się. –Jesteś cudowną dziewczynką, znaczy kobietą. Każdy cię lubi, ale wiesz, że troszkę musisz otworzyć się na świat?

-Wiem. Postaram się, ale nie wiem, co z tego wyniknie. –Odpowiedziałam.

Po jakimś czasie w końcu dojechałyśmy pod moje nowe miejsce zamieszkania. Było tu cudownie! Campus już tętnił życiem a rok szkolny dopiero zaczynał się na początku września. W sumie sierpień się już kończy…Ach! Nie ważne. 

Wysiadłam z samochodu i rozglądnęłam się dookoła z wielkim uśmiechem na twarzy. Tyle nowych ludzi! Już mam zamiar iść przed siebie, gdy słyszę głos mamy.

-Księżniczko może wzięłabyś trochę swoich rzeczy?

-No tak. –Na mojej twarzy cały czas gościł uśmiech. Wyciągnęłam walizkę, którą wrzuciłam na tylne siedzenie. Mama podała mi jeszcze jedną a ona wzięła inną walizkę.

-Kurczę Bella naprawdę potrzebujesz tylu rzeczy? –Mama popatrzyła bezradnie do bagażnika na pozostałe pudła.

-Przy pakowaniu wydawało mi się, że były potrzebne. –Odpowiedziałam i uśmiechnęłam się do niej. Mama wyciągnęła pozostałe dwa pudła z bagażnika.

-No to teraz wrócisz po nie. –Uśmiechnęła się szeroko.

-Nie ma takiej potrzeby. –Usłyszałam męski głos, odwróciłam się i dostrzegłam chłopaka w bluzie z kapturem i w luźnych krótkich spodniach. –Mogę pomóc.

-Naprawdę? –Mama wyglądała na zachwyconą. Ale ja nie chciałam żeby obcy dotykał moje rzeczy… Bella! Ogarnij się, miałaś być otwarta! Musiałam skarcić samą siebie.

-Naprawdę. –Odparł chłopak i wziął dwa pudła. –Gdzie masz pokój?

-Ymm jeszcze nie wiem. Mam zapisane na karteczce, którą mam chyba w spodenkach. –Ja, mama i tajemniczy chłopak stanęli i czekali na mnie aż wyciągnę kartkę i sprawdzę. –Więc to jest A 23. Nic mi to nie mówi.

-To pierwsze piętro pokój 23. –Uśmiechnął się. –A tak w ogóle jestem Liam. –Podał mi rękę, więc nieśmiało wyciągnęłam swoją w jego stronę i przedstawiłam mu się. Był przystojny. Miał krótkie brązowe włosy i brązowe oczy. Dostrzegłam też kolczyka w wardze. Takich znajomych mogę mieć!

-A to jest moja mama. –Po zapoznaniu się ruszyliśmy w stronę mojego nowego pokoiku. Mam nadzieję, że współlokatorki będą miłe i znośne. Po chwili dreptania byliśmy już na miejscu. Liam wszedł pierwszy a ja zaraz za nim i na końcu moja mama. Na swoich łózkach leżały już moje współlokatorki.

-Przyprowadziłem wam nową koleżankę. –Powiedział i wskazał na mnie. Uśmiechnęłam się. Dziewczyny zebrały się ze swoich łóżek tak, że mogłam je oglądnąć i ocenić. Jedna miała blond włosy, była szczupła, miała jasną karnację i dostrzegłam tatuaże na rękach. Była bardzo ładna. Druga miała brązowe loki była szczuplejsza od blondynki i chyba trochę wyższa. Na jej ciele też dostrzegłam tatuaże. Już mi się zaczynało podobać.

-Jestem Perrie. –Uśmiechnęła się blondynka i podała mi rękę.

-A ja jestem Isabella, ale możecie mi mówić Bella. –Powiedziałam.

-A ja jestem Danielle, ale możesz mówić mi Dani. –Uśmiechnęła się.

-Uh a to moja mama. –Wskazałam na moją mamę, która stała i przyglądała się dziewczynom. Mogę się założyć, że już nie bardzo jej się podoba to towarzystwo. Wszędzie tatuaże i kolczyki.

-Dobrze Bella to ja zostawiam cię i dzwoń do mnie, jak tylko będziesz mogła. –Powiedziała przytulając mnie. Pogładziłam się po plecach i pożegnałam się z nią.

-Miłej podróży! –Krzyknęła Danielle.

-Dziękuję. –Odpowiedziała mama i uśmiechnęła się a następnie zamknęła drzwi.

-Widzę, że już poznałaś moje chłopaka. –Dani wskazała na Liama.

-Tak pomógł mi z moimi rzeczami. I tak w ogóle to dzięki. –Wskazałam na pudełka i walizki.

-Nie ma sprawy. –Uśmiechnął się. –Dobra to ja zostawiam cię z nimi. –Liam miał już wychodzić, ale jeszcze zatrzymał się i obrócił w naszą stronę. –Wpadnijcie na imprezę do bractwa.

-No oczywiście. –Odparła Perrie i uśmiechnęła się szeroko.

Przez kolejne godziny dziewczyny pomogły mi się rozpakować i trochę się poznałyśmy. Dziewczyny chciały wziąć mnie na imprezę, ale nie do końca byłam przekonana.

-Musisz iść! Do rozpoczęcia roku akademickiego jest parę dni a to jest powitalna impreza. –Uśmiechnęła się.

-Poznasz resztę naszej paczki. –Powiedziała podekscytowana Perrie.

-Dobra. Tylko nie wiem, co na siebie włożyć. –Odparłam i przygryzłam nerwowo wargę.

-Tym się nie przejmuj, zrobimy cię na bóstwo. –Odpowiedziała Dani a Perrie klasnęła w dłonie z podekscytowania.

-Oddaje się w wasze ręce. –Uśmiechnęłam się i usiadłam na swoim nawet wygodnym, nowym łóżku.

Po jakimś czasie dziewczyny skończyły bawić się w salon kosmetyczny.

-Załóż te buty. –Perrie wskazała na moje czarne creepersy. Podeszłam do mojej walizki i wzięłam buty a następnie założyłam je na stopy. –Teraz wyglądasz cudownie!

-Potwierdzam!

-Zobaczę i ocenię. –Odpowiedziałam i podeszłam do wielkiego lustra w drewnianej budowie. Wyglądałam inaczej niż zwykle. Chyba dlatego, że nigdy nie robiłam sobie kreski na oku. W sumie wyglądałam nieźle. U góry miałam czarną braletę z zasuwką do tego spódniczkę w krzyże, czarne zakolanówki i naszyjnik z kolcami. Włosy były lekko pokręcone. –Wyglądam ślicznie. –Uśmiechnęłam się do dziewczyn. –Przyznaję, że jeszcze nigdy tak się nie ubrałam.

-Dobra to teraz poczekaj chwilkę i my się przygotujemy. –Perrie wskazała na siebie i Dani. Usiadłam na łóżku i zaczęłam przeglądać telefon, gdy nagle ktoś wszedł do pokoju.

-Idziec… -Chłopak nie dokończył swojego pytania. Podniosłam głowę i dostrzegłam chłopaka z burzą loków na głowie. Miał czarny t-shirt i czarne rurki. Ręce były pokryte tatuażami. –Chciałem spytać czy dziewczyny wybierają się na imprezę?

-Tak właśnie teraz przygotowują się. –Uśmiechnęłam się.

-Dzięki. –Odpowiedział i wyszedł.

Po jakimś czasie w końcu dotarłyśmy na imprezę. Było dużo ludzi. Niektórzy już zaliczyli zgon a była dopiero 22.

-Chodź przedstawimy cię naszej paczce. –Perrie pociągnęła mnie za rękę a Dani zaśmiała się. Weszłyśmy do bractwa i skręciłyśmy od razu na prawo. Na sofie i fotelach siedziało pięciu chłopaków. Liama już znałam. Obok niego z piwem siedział ten chłopak z burzą loków.

-Cześć! –Krzyknęła Perrie starając się zagłuszyć muzykę.

-Hej kotku. –Uśmiechnął się chłopak o nieznanym mi jeszcze imieniu i przyciągnął ją do siebie.

-Chciałyśmy przedstawić wam naszą nową koleżankę Isabelle. –Każdy przedstawił się. Chłopak Perrie miał na imię Zayn, Liama znałam, chłopak z lokami miał na imię Harry, blondyn miał na imię Niall i ostatni chłopak miał na imię Louis.

Czasy teraźniejsze

Właśnie wracam ponownie na campus. Przerwa wakacyjna skończyła się i czas wrócić do nauki! W tym roku tata podrzucił mnie na campus z wszystkimi rzeczami. W pokoju już czekały moje najlepsze przyjaciółki Perrie i Danielle. Boże a tak nie dawno się poznałyśmy! Teraz czeka mnie kolejny, ciekawy rok… 

_______

Tak prezentuje się rozdział 1. Takie małe przedstawienie poznania się bohaterów i mały początek czasów teraźniejszych. Mam nadzieję, że podobał się 1 rozdział pomimo tego że do ciekawych nie należy :) 

Zostawcie swoje opinie w komentarzach :) 

Jeśli chcecie być powiadamiane to może zostawcie swój Twitter?