Rozdział 27

UWAGA!

Rozdział zawiera sceny erotyczne. Czytasz na własną odpowiedzialność.

Podchodzę do niej i popycham ją. 

-Spierdalaj –syczę.

-Nie będziesz mi rozkazywać –mówi piskliwym głosem Eleanor.

-Właśnie, że będę. Zejdź mi z oczu –mam przymrużone oczy a dłoń już zwiniętą w pięść.

-To samo mogę powiedzieć tobie –odpowiada a ja już nie wytrzymuje i uderzam ją w policzek. Harry stoi i spokojnie przygląda się temu wszystkiemu. Dziewczyna gładzi sobie lekko zaczerwieniony policzek. Muszę przyznać, że siadło mi. Eleanor nie czeka minuty dłużej tylko uderza mnie z pięści w twarz. Czuję, jak drętwieje mi nos. Przykładam dłoń do niego i czuje, że płynie mi krew.

-Sama tego chciałaś suko!–warczę i rzucam się na nią. Dziewczyna nie wytrzymuje mojego ciężaru i pada na ziemię a ja razem z nią. Siadam na niej okrakiem i uderzam ją z pięści w twarz. –Trzymaj się od niego z daleko szmato! –Eleanor uśmiecha się głupkowato, więc dostaje jeszcze raz. Już mam zamiar pociągnąć ją za włosy, ale nagle ktoś podnosi mnie do góry. –Postaw mnie na ziemię! –krzyczę i zaczynam się szamotać. Z sąsiedniego pokoju wybiega chłopak i patrzy na całą sytuację. –Puść mnie Harry!

-Uspokój się Bella. –Harry mówi spokojnym głosem. Eleanor podnosi się z podłogi i przykłada dłoń do nosa.

-Wszystko w porządku? –pyta sąsiad Harrego. –Co tu się dzieje?

-Ta pierdolnięta suka nie potrafi trzymać łap przy sobie! –krzyczę i wskazuję na dziewczynę Louisa. Boże mam nadzieję, że już nie są razem.

-A może to twój chłopak nie potrafi trzymać rąk przy sobie? –mówi i uśmiecha się szyderczo. Jeszcze ma mało?!

-Harry przysięgam na Boga, że jak jeszcze raz ta suka coś powie to zabije ją.

-Wystarczy dziewczyny –Harry mówi spokojnym głosem. –David wyprowadzisz Eleanor?

-Jasne –chłopak kiwa głową. Boże od razu już mi ta jebana szmata nie pasowała!

-Dzięki –odpowiada Harry i kiwa głową w jego stronę a mnie wciąga do swojego pokoju. –Wszystko w porządku kochanie? –pyta troskliwym głosem.

-Sama kurwa nie wiem –jestem cholernie zła. Na co dzień nie przeklinam w ogólę. Ale teraz jestem taka zła, że mam ochotę roznieść cały pokój. Adrelina buzuje w moich żyłach i dodatkowo mnie nakręca.

-Chodź umyjemy ci twarz –mówi i ciągnie mnie w stronę łazienki. Sadza na umywalce i wyciąga z szafki potrzebne rzeczy. Wyciąga wacik z pudełeczka i moczy go pod wodą.

-Jesteś zły? –pytam go, choć w sumie nie wiem dlaczego miałby być.

-Nie jestem kochanie –odpowiada i uśmiecha się szeroko. Ściera gazikiem moją krew pod nosem. –Podobało mi się to, jak o mnie walczyłaś… I na dodatek stanęłaś po mojej stronie.

-Jak zobaczyłam ciebie to zrozumiałam, że to ona zaczęła. Stałeś jak słup. Jakbyś ty ją całował twoje ręce na pewno by nie zwisały swobodnie –mówię i lekko uśmiecham się. Czuje jak moja warga piecze. Odwracam głowę w stronę lusterka i dostrzegam, że mam rozciętą wargę. –Auć.

-Co?

-Nie mogę się uśmiechać. Mam rozciętą wargę –wskazuje a Harry delikatnie ją całuje. Pamiętam, jak to ja kiedyś przyszłam do niego i opatrywałam jego rany na dłoni. Ale on wtedy nie bił się z nikim. Bił się sam ze sobą. –Już lepiej. Dziękuje –szepczę i ponownie się uśmiecham. Będąc razem z nim nie potrafię tego nie zrobić. 

Harry bierze inny wacik i moczy go w zimnej wodzie a następnie przykłada do mojej wargi. Jest jeszcze lepiej.

-Jesteś w tym taki delikatny i opanowany.

-Nie chcę cię dodatkowo skrzywdzić –wyrzuca obydwa zakrwawione waciki do kosza. Chowa apteczkę do szafki i całuje mnie w czoło. –Jak nosek?

-Boli –odpowiadam. Harry chwyta moją dłoń i przybliża się do mnie jeszcze bardziej.

-Kocham cię. Wiesz o tym prawda? –kiwam głową. –Cieszę się, że chociaż raz nie z mojej winy cierpisz… No w sumie z mojej, ale to nie była moja wina.  

-To jest twoja wina Styles. Jesteś zbyt seksowny –odpowiadam a on uśmiecha się.

-A ty mnie kochasz? –pyta niepewnie. Dlaczego miałabym nie?

-Oczywiście.

-Powiedz to.

-Kocham cię Harry –przyciągam go do siebie i delikatnie całuje jego miękkie wargi. Ignoruję ból.

Harry kładzie ręce na moich biodrach i ściąga mnie z umywalki. Stoję z nim twarzą w twarz i zdaję sobie sprawę, że mam na niego wielką ochotę. Nagle Harry podnosi mnie a ja od razu oplatam go nogami. Styles bez słów niesie mnie w stronę jego wygodnego łóżka i kładzie mnie na nim.

-Mam na ciebie wielką ochotę kochanie –mówi lekko zachrypniętym głosem a ja nabieram cenne powietrze do płuc.

-Ja także –szepcze i uśmiecham się do niego. Harry zawisa nade mną i delikatnie zaczyna mnie całować. Ponownie staram się zignorować ból. Wkładam rękę pod jego T-shirt i delikatnie gładzę jego twardy brzuch. Harry lekko przymyka oczy i pomrukuje. 

Chwytam koniuszki jego bluzki i staram się ściągnąć ją z niego. Niestety nie jestem w tym taka idealna. Harry jednym zwinnym ruchem ściąga z siebie podkoszulek. Och jak ja kocham jego tors! Ujmuję jego twarz i przyciągam żeby znów poczuć jego usta na moich. 

Nawet nie wiem, kiedy Harry znajduję się pode mną. Siedzę na nim okrakiem i czuję jego twardą męskość.

-Ściągaj tą bluzę Collins –uśmiecham się i jakoś udaje mi się ściągnąć tą bluzę. Przejeżdżam palcem po jego torsie lekko przy tym ocierając się o wzwód Harrego. –Kurwa –przekleństwo wyrywa się z ust Harrego. Ściąga mnie z siebie i teraz to on jest na górze. Zawsze krótko debiutuję u góry! Harry delikatnie kładzie się na mnie i zaczyna całować moje usta potem schodzi do szyi a potem do biustu. Chwilę potem nie mam już na sobie stanika. Harry delikatnie masuje moje piersi. Mam przymknięte oczy i cicho pojękuję. 

Nagle czuję jak unosi moje leginsy i majtki i wkłada tam rękę. Nie czekając na nic innego wkłada we mnie palca. Ja zachłystuję się powietrzem i otwieram oczy.

-Jak zawsze gotowa na mnie –widzę, jak się uśmiecha i delikatnie porusza palcami we mnie. Och! Jakie to przyjemne!

-Staram się –mówię dwa słowa, na które potrzebowałam tyle siły. Nagle ktoś puka do drzwi.

-Ja pierdole – Harry ma wzrok zabójcy. Stukot w drzwi nie ustaje. Harry wyciąga palec ze mnie i oblizuje go.

-Bella wiem, że tam jesteś! –słyszę spanikowany głos Perrie. Sięgam po podkoszulek Harrego i narzucam na siebie. Ześlizguję się z łóżka i otwieram drzwi. Do pokoju wchodzi spanikowana Perrie.

-Proszę pomóż mi… -mówi i wskazuję na strzykawkę.

-Co do chuja? –Harry marszczy brwi i patrzy to na mnie to na Perrie.

-Nie mogę trafić w żyłę, Bella błagam cię pomóż mi! –Perrie daje mi strzykawkę z substancją i wskazuję na rękę. Patrzę na jej prawą rękę, którą nie pokrywają tatuaże tylko czerwone punkciki. Stoję jak zaczarowana trzymając strzykawkę z narkotykiem. Tak Perrie z tym skończyła? Przez ten cały czas okłamywała nas wszystkich. A co z Zaynem?

-Ja.. nie.. potrafię –dukam słowo po słowie. Jestem w szoku… Nigdy jej o to nie podejrzewałam. Boże, co ja mam zrobić? –Perrie ja…

-Dasz radę –dziewczyna podchodzi do mnie. Jest cała spocona i trzęsie się. – Proszę cię zrób to! Błagam!

-Pojedźmy do szpitala –mówię spokojnie i patrzę na Harrego. Harry już nie siedzi na łóżku tylko stoi obok mnie.

-Nie! Proszę cię… Tylko wbij mi się w żyłę, bo mi za bardzo trzęsą się ręce –Perrie uśmiecha się i kiwa głową wskazując na swoją rękę.

-Kurwa –Harry odbiera ode mnie strzykawkę. –Bella tego nie zrobi. Ja też tego nie zrobię!

-Musicie! Ja nie mam do kogo iść… Ja… -Perrie zaczyna nerwowo chichotać.

-A co do chuja stało się z Zaynem? –pyta Harry.

-Śpi.

-Jest u siebie?

-Tak –odpowiada. Do czego zmierza Harry? –Bella idź sprawdź, co z Zaynem a ja zabieram Perrie.

-Nie! Nigdzie mnie nie zabierasz! –krzyczy Perrie i chce uciec, ale Harry jest szybszy i chwyta ją za ramię.

-Kurwa Perrie daj sobie pomóc! –Harry wbija w nią swoje zielone oczy i patrzy na nią błagalnie. Perrie przez chwile przestaje się szamotać. Harry korzysta z chwili i bierze ją na ręce. –Idź sprawdź, co z Zaynem ja zabieram ją do szpitala.

-Jasne –odpowiadam i dalej stoję tak jak stałam.

-Bella rusz się! –Harry krzyczy do mnie. Ja kiwam głową i dopiero po chwili dociera do mnie, że muszę iść do Zayna.

-Okay –odpowiadam i biorę mój telefon. Harry niesie szamoczącą się Perrie na rękach a ja trzęsącymi rękami zamykam drzwi i biegnę w stronę pokoju Zayna.

Wpadam tam jak burza i pierwsze, co to uderza mnie smród. Odruchowo cofam się, ale nabieram świeżego powietrza i wchodzę do pokoju.

-Zayn! –krzyczę i szukam go. Chłopak leży obok kanapy. Podbiegam do niego i potrząsam nim. –Zayn słyszysz mnie?! Zayn?! –lekko potrząsam chłopakiem, ale nie dostaję żadnej reakcji. Nachylam się i sprawdzam czy oddycha. Kurwa Zayn, dlaczego musisz nie oddychać?!

Kątem oka dostrzegam, jak ktoś idzie korytarzem.

-Hey! –krzyczę i jakaś dziewczyna odwraca się. –Zadzwoń po pogotowie i powiedz, żeby jak najszybciej przyjechali. Powiedz wszystko, co wiesz i dodaj, że on nie oddycha –dziewczyna w oszołomieniu kiwa głową. –No już! –Ponaglam ją i zaczynam moją pierwszą w życiu akcję ratunkową. 

Po jakimś czasie pogotowie wpada do pokoju i przejmują go ode mnie.

-Mamy go –mówi ratownik a ja odsuwam się od niego błagając żeby tylko zaczął oddychać. Ratownicy zabierają go ze sobą.

-Gdzie go zabieracie?

-Do najbliższego szpitala –odpowiada i znika razem z nieoddychającym Zaynem. Ja opieram się o kanapę i czuję, jak po moich policzkach spływają łzy. Chyba dopiero teraz opuszcza mnie adrenalina. Co jeśli nigdy nie zobaczę już Zayna? 

Patrzę na mój telefon. Pięć nieodebranych połączeń i trzy sms od Harrego. Wybieram jego numer.

-Bella –od razu odbiera. Boże jak bardzo bym chciała żeby tu był przy mnie.  

-Harry –szepczę łapiąc powietrze. –On nie oddychał…

-Co z nim się teraz stało?

-Pogotowie go zabrało. Ja… Starałam się mu przywrócić życie… Ja.. Boże on chyba umarł!

-Hey! Bella posłuchaj mnie –Harry stara się mnie uspokoić. –Nikt nie umrze rozumiesz mnie? Bella zrobiłaś wszystko, co mogłaś. To nie twoja wina, że oni wpakowali się w to jebane bagno. Przyjechać po ciebie?

-Jakbyś mógł. Jestem w pokoju Zayna –odpowiadam i już mam się rozłączyć.

-Kocham cię Bella –słyszę jego zachrypnięty głos.

-Ja ciebie też kocham Harry –odpowiadam i rozłączam się.

Nie wiem, ile czasu już tutaj siedzę, ale Harry wpada do pokoju.

-Ja pierdole, ale tu jebie –mówi zatykając nos. Podchodzi do mnie i kuca. –Bella –unosi kciukiem moją brodę. –Chodź stąd kochanie –szepcze i bierze mnie na ręce i wynosi z pokoju. 

Nawet nie wiem, kiedy jesteśmy u niego w pokoju. 

-Chcesz wziąć prysznic? –pyta a ja kiwam głową. Chyba dalej jestem w szoku. Harry niesie mnie do łazienki i włącza wodę. Zdejmuje z siebie ubrania i ze mnie a potem wchodzimy pod prysznic. Harry delikatnie obywa moje ciało. Tak wiele się dzisiaj wydarzyło… Jeszcze jakąś godzinę temu prawie kochałam się z Harrym…

-Perrie jest w szpitalu, ale ma iść na odwyk. Dzwoniłem do jej rodziców. Już pewnie są przy niej –Harry spłukuje ze mnie pianę. –Perrie powiedziała, że cię kocha. A jej rodzice kazali tobie podziękować –kiwam głową. Aż tak wiele zdążyło się tam u niego wydarzyć? –Bella błagam powiedz coś –Harry unosi moją twarz i zmusza mnie bym na niego popatrzyła.

-Jeśli on umrze ja… Nie wiem, co się ze mną stanie.

-Nie rozumiesz, że to nie jest twoja wina? To nie ty kazałaś mu się zaćpać na śmierć…

-Nawet nie zostawiłam im żadnego kontaktu…

-Pojedziemy i pogadamy z nimi –Harry wypuszcza powietrze i zakręca kurek. Woda przestaje spływać po moim ciele. Styles wyciąga mnie spod prysznica i wyciera moje nagie ciało. Czuję się jak dziecko. Po chwili wychodzi i wraca ze świeżą bielizną. –Tu są twoje ubrania. Ubierzesz się czy mam to zrobić?

-Poradzę sobie… Dziękuje –szepczę i staram się uśmiechnąć do niego. Jest całkiem nagi. Nie mogę teraz myśleć o tych rzeczach, ale naprawdę wygląda jak bożek… Mój młody bóg!

Ubieram świeżą bieliznę i wkładam jakieś spodnie. Musiałam je kiedyś zostawić podczas nocowania u niego. Biorę jego T-shirt i ubieram go. Na to jeszcze nakładam moją bluzę. Harry podchodzi do mnie już w bokserkach i bierze moje poprzednie ubrania i wrzuca do kosza na pranie. Boże Harry ma coś takiego! Niewiarygodne.

-Ślicznie wyglądasz –mówi i całuje mnie w policzek.

-Dziękuje –odpowiadam i delikatnie uśmiecham się. Poprawiam włosy i zmywam resztki makijażu. 

Wychodzę z łazienki i dostrzegam siedzącego na łóżku Harrego.

-Chcesz tam jechać? –pyta a ja kręcę głową.

-W porządku. Dam znać rodzicom Zayna. Wskakuj do łózka mała –mówi i podnosi kołdrę. Niepotrzebnie się ubierałam. Ściągam spodnie i bluzę. Zostaje w jego podkoszulku. Wchodzę pod kołdrę. Zimno. –Zaraz wracam.

-Okay –szepczę i przymykam oczy. Harry wychodzi z pokoju i zamyka za sobą drzwi. Czemu zawsze wszystko musi się tak komplikować? W ogóle, co to był za dzień. Na początku zapowiadało się fajnie. Zbieraliśmy dynie i wycinaliśmy wzorki. No właśnie gdzie jest nasza dynia? W sumie dynia to teraz moje najmniejsze zmartwienie. 

Nagle do pokoju wchodzi Harry i wchodzi pod kołdrę. Od razu przylegam do niego. W ogóle Harry jest jakiś taki spokojny…

-Odebrała jego mama. Już są w drodze –mówi i gładzi moje włosy.

-Jeśli Zayn… -zaczynam.

-Przeżyje. Nawet nie myśl inaczej –mówi i całuje mnie w czoło. 

 __________________

Noo, więc tak prezentuje się rozdział 27. Mam nadzieję, że choć trochę się podobał? :) 

5 kom=next!