Rozdział 24

-Idziemy. –Odpowiadam a on szczerzy się do mnie. –Z czego się tak cieszysz?

-Bo w końcu będę miał cię w nocy przy sobie. –Splata nasze dłonie i całuje mnie w czoło. Ach jak romantycznie! Czy to na pewno mój Harry Styles? 

Po krótkich czułościach wsiadamy do samochodu i jedziemy do akademika Harrego. Spokojnie moglibyśmy iść piechotą, ale Harry musi zaparkować na swoim parkingu. 

Tym razem zaczekałam, bo wiedziałam, że będzie chciał otworzyć mi drzwi. Nie chciałam wierzyć w to wszystko, co się dzisiaj wydarzyło. Najtrudniej było mi uwierzyć w jego miłość. Ale chyba będę musiała w to uwierzyć. 

Wysiadłam z samochodu i Harry od razu przyciągnął mnie do siebie.

-Muszę przyznać, że ten samochód jest naprawdę świetny.

-Cieszę się, że ci się podoba kochanie. –Mruczy mi do ucha i muska wargami moje policzki. Po moim ciele momentalnie przebiega gęsia skórka. 

Po chwili jesteśmy już w jego pokoju. Nic nie zmieniło się odkąd byłam tu po raz ostatni. Może jest większy bajzel niż zazwyczaj.

-Kiedy nauczysz się żeby sprzątać po sobie? –Siadam na łóżku i ściągam buty.

-Ale mi to nie przeszkadza.

-Wiesz, że jak będziemy mieszkali razem to będziesz musiał sprzątać. –Harry zaśmiał się.

-Możesz ty sprzątać a ja ci będę to wynagradzał. –Uśmiecha się szeroko i siada na łóżku.

-O nie, nie mój drogi. Ty też będziesz musiał sprzątać. –Podnoszę poduszkę i opieram się o nią. Harry dołącza do mnie i włącza telewizor. Przyciąga mnie do siebie a ja wtulam się w niego. Myślałam, że będzie miał zamiar przespać się ze mną. Ale taka sytuacja też mi się podoba. Nawet bardzo.

-Podoba mi się to, że myślisz o mieszkaniu ze mną. –Harry w jednej ręce trzyma pilot i skacze po kanałach a drugą głaska moją rękę. Zaraz chyba usnę.

-Chciałabym mieszkać z tobą, ale chyba jeszcze nie teraz.

-Chyba.. Proszę zmieniasz powoli decyzję. –Mogę się założyć, że teraz się uśmiecha.

-Uwielbiam spać z tobą. Nie w sensie uprawniana seksu, znaczy to też lubię. –Biorę głęboki oddech i kontynuuje. –Uwielbiam zasypiać przy tobie i się budzić. Czuje się bezpieczniejsza.

-Ja też lubię spać z tobą. Gdy cię nie ma obok mnie brakuje mi twojego spokojnego oddechu, przy którym spokojnie usypiam. –Podnoszę głowę i patrzę na niego. –Jak śpisz ze mną wiem też, że jesteś bezpieczna i nic ci ze mną nie grozi. –Harry przenosi wzrok z telewizora na mnie. –Dlatego właśnie chciałbym mieszkać z tobą.

-Daj jeszcze czas naszemu związkowi.

-Bella wiem, że często się kłócimy, ale potem właśnie są takie chwile jak te. –Uśmiecha się i delikatnie całuje mnie. –Wiem, że jestem jebanym dupkiem, ale nic na to nie poradzę. Taki właśnie jestem.

-I w tym dupku się zakochałam. –Odpowiadam i uśmiecham się szeroko. Harry zakłada mi kosmyk włosów za ucho i jeszcze raz mnie całuje. Tym razem ostrzej i dłużej. Ten pocałunek budzi we mnie wszystkie uśpione motyle.

-Kocham cię Bella. –Mówi swoim zachrypniętym głosem.

-Ja ciebie też kocham. –Odpowiadam mu pewnym głosem. Harry pociąga mnie jednym pewnym ruchem i ląduje na nim. Siedzę na nim okrakiem. Patrzę mu prosto w oczy. Styles nie czeka minuty dłużej i zaczyna mnie całować. Jego ręce na początku są na moich plecach. Po chwili przybliża mnie do siebie. Wplatam mu palce w jego krótsze włosy. 

Teraz jego ręce przenoszą się na moje uda. Zaczyna je gładzić a ja coraz bardziej się nakręcam. A myślałam, że dzisiaj się nie będziemy kochali. 

Harry odrywa się od moich ust i zostawia delikatnie pocałunki na mojej szyi. Z moich ust wydobywa się cichy jęk. Nagle ktoś z hukiem wpada do pokoju Harrego. Otwieram oczy i patrzę na tajemniczą osobę. Eleanor! Co ona tutaj robi?!

-Harry. –Mówi dławiąc się łzami. Harry marszczy brwi i delikatnie spycha mnie z nóg. Mój chłopak wstaje z łóżka i wyciąga Eleanor za drzwi. Co do cholery?! W szybkim tempie schodzę z łóżka i wkładam buty. Otwieram drzwi i pierwsze, co widzę to ręka na plecach tej szmaty a potem dopiero to, że Harry, mój Harry ją przytula. Eleanor podnosi wzrok i mogę przysiąc, że uśmiecha się perfidnie!

-Co, do cholery? –Mówię i staram się nie rozpłakać. A jednak było zbyt idealnie. Harry odsuwa dziewczynę od siebie.

-Bella to nic przecież nie znaczy. –Kiwam głową i powoli zaczynam się cofać. Odwracam się na pięcie i wybiegam z akademika. Słyszę jeszcze głos Harrego, który mnie woła. Czemu zawsze coś musi pójść nie tak?

Wybiegam na zewnątrz akademika i od razu uderza mnie zimne powietrze. Gładzę moje ramiona. Nagle ktoś pociąga mnie za ramię. Odwracam się i dostrzegam Harrego.

-Puść mnie. –Mówię a mój głos się załamuje.

-Bella proszę cię posłuchaj mnie. –Harry niestety ma więcej siły. Staram się mu wyrwać, ale tylko marnuję siłę. Styles teraz zamyka mnie w mocnych objęciach. W moich myślach od razu przebiega obraz tego, jak mój Harry ją przytula. –Proszę cię posłuchaj mnie. –Szepcze mi do ucha i wyciera płynącą łzę.

-Słucham. –Staram się brzmieć stanowczo, ale niestety mój głos nie chce współpracować ze mną.

-Ona dla mnie nic nie znaczy. Muszę jechać i coś załatwić.

-Z nią?

-Tak niestety z nią. –Harry patrzy mi prosto w oczy i delikatnie gładzi mój policzek. –Ale proszę cię nie płacz. Wiesz, że kocham ciebie.

-Wiem. –Odpowiadam automatycznie. Staram się w to wierzyć, ale teraz tym bardziej mi to nie wychodzi.

-Kocham cię Bella i nie zamierzam cię zdradzać z pierwszą lepszą.

-Ale na imprezie flirtowałeś z nią. –Mamroczę pod nosem. Zawiał delikatny zimny wiatr. Odruchowo przybliżyłam się do Harrego.

-Nieświadomie. –Dalej patrzy prosto w oczy, co mnie dekoncertuje. –Wrócisz do mojego pokoju?

-Chyba tak.

-Chyba czy na pewno?

-Na pewno. –Odpowiadam a on delikatnie muska moje usta. –Kocham cię i zrozum to. Nie oszukuję cię.

-Mam nadzieję, bo ja cię naprawdę kocham Harry. –Odwracam wzrok i staram się odwrócić twarz.

-Popatrz na mnie. –Nakazuje. Nie mam niestety innego wyboru.

-Wrócisz do mojego pokoju i poczekasz na mnie. Wrócę za niedługo. –Kiwam głową a on całuje mnie namiętnie. Czuję się jakbym była pod jego urokiem. W sumie to chyba jestem pod urokiem Harrego Stylesa. 

Nagle z budynku wychodzi ta szmata.

-Harry jedźmy. Nie mamy czasu. –Słyszę jej irytujący głos. Odsuwam się od Harrego. Wkurwia mnie ta laska. Dla mnie Harry zawsze ma czas.

-Wzięłaś kluczyki? –Pyta wciąż patrząc na mnie.

-Tak. Twoją kurtkę też wzięłam. –Ta suka była w jego pokoju! Będę musiała wszystko odkazić.

-Pamiętasz, co ci mówiłem?

-Tak. Pamiętam. –Odpowiadam i całkowicie odsuwam się od niego. Znów jest mi zimno.

-Wracaj do środka. Kocham cię.

-Ja ciebie też kocham Harry. –Podkreślam słowo kocham i delikatnie uśmiecham się do niego. Harry puszcza moją dłoń i bierze kluczyki oraz kurtkę od tej suki.

-Wrócę za niedługo. –Całuje mnie w czoło i odchodzi z Eleanor. Na początku myślałam, że całkiem spoko z niej dziewczyna, ale teraz na pewno nie zmienię zdania. W ogóle mam nadzieje, że Louis się z nią rozstanie. Nawet nie wiem, co w niej widzi? 

Wracam do pokoju Harrego. Telewizor cicho mówi sam do siebie, więc od razu go wyłączam. Patrzę na godzinę, dochodzi właśnie 24. Siadam na łóżku i rozglądam się po pokoju. Na pewno teraz nie usnę wiedząc, że Harry jest sam na sam z nią.

Wstaje z łóżka i zaczynam ogarniać pokój Harrego. Składam jego ubrania do szafek, w których i tak panuje większy bałagan niż w pokoju. Następnie podchodzę do łóżka i poprawiam kołdrę i poduszki. Odsuwam szufladę, aby schować słuchawki i pierwsze, co widzę to dwa zdjęcia. Pierwsze przedstawia nas i naszą paczkę a na drugim jestem ja. Nawet pamiętam, kiedy robił mi to zdjęcie. 

Pod koniec pierwszej klasy nikt z naszej paczki nie poszedł na zajęcia tylko zrobiliśmy sobie taki mini piknik, na którym praktycznie nie było jedzenia, ale nie ważne. W tym dniu więcej paliliśmy marihuany niż jedliśmy. Wtedy ja i Harry byliśmy już bliżej. Pamiętam, że nie chciałam, aby ktoś robił mi zdjęcia, ale akurat pozwoliłam na to jemu.   

Nie wiedziałam, że Harry wywołał to zdjęcie i trzyma w szafce obok łóżka. Odłożyłam w to samo miejsce i tak samo jak leżały. Obok zdjęć były też dwie prezerwatywy. Jak zawsze przygotowany! 

Zasunęłam szufladę i zostawiłam słuchawki w tym samym miejscu. Wstałam z łóżka i poszłam w stronę szafki z podkoszulkami Harrego. Wyciągnęłam jeden i wyszłam z jego pokoju. Nie chciałam być teraz sama. 

Po chichu weszłam do pokoju. Danielle jeszcze nie spała. Gdy zobaczyła moją minę od razu podeszła do mnie i przytuliła mnie.

-Co znów zrobił? –Spytała gładząc mnie po plecach a ja kurczowo ściskałam podkoszulek Harrego.

-Powiedział, że mnie kocha i prawie się przespaliśmy ze sobą i weszła Eleanor.

-Dziewczyna Lou? –Dani zmarszczyła brwi.

-Ta sama suka. –Odburknęłam i objęłam ją. –I oni wyszli za drzwi i gdy ja wyszłam za nimi Harry ją przytulał i ja wybiegłam i on wybiegł za mną, ale powiedział, że tylko mnie kocha i pojechał gdzieś z nią i wróciłam do jego pokoju i znalazłam dwa zdjęcia. Na jednym jestem ja i to było takie słodkie. –Mówiłam to, co przyszło mi na myśl. Nie wiem nawet czy to, co powiedziałam ma sens.

-Gdzie z nią pojechał?

-Nawet nie wiem. –Odpowiedziałam i poczułam, jak po moich policzkach spływają łzy. I znów się rozpłakałam…

-Idź weź kąpiel a ja zrobię ci gorącą czekoladę okay?

-Okay. –Kiwam głową i kieruję się w stronę łazienki dalej ściskając bluzkę Harrego. Zamykam drzwi i puszczam wodę.

Stopniowo zdejmuje ubrania, zmywam makijaż i wchodzę pod prysznic. Moją skórę parzy woda, więc trochę skręcam. Ustawiam odpowiednią temperaturę i rozkoszuję się prysznicem. 

Po jakimś czasie w końcu wychodzę i pierwsze, co to dostrzegam w lustrze całkiem inną osobę. Muszę przyznać, że chyba trochę schudłam. W sumie teraz niewiele jem. Zawsze się coś dzieje i nie mam czasu na jedzenie.  

Szczotkuję zęby, ubieram podkoszulek Harrego i świeżą bieliznę. Rozpuszczam spięte włosy i wychodzę z łazienki.

-Zsunęłam nasze łóżka żebyś nie spała sama.

-Dziękuje, kochana jesteś. –Podchodzę i mocno ją przytulam.

-Zrobiłam ci też gorącą czekoladę. –Wskazuje na kubek, który stoi na stoliku. Podchodzę do stolika i zabieram kubek do łóżka. Wchodzę pod kołdrę i upijam niewielki łyk. Smak jest beznadziejny. Pasta i czekolada nie pasują do siebie. Odstawiam kubek. –Idę pod prysznic i zaraz wracam do ciebie.

-Dobra. –Mówię i uśmiecham się blado. Danielle znika za drzwiami a ja staram się nie rozkleić. Boże ile ja już wypłakałam łez przez człowieka, który mnie kocha a ja jego. Tak nie powinno być. Coś jest nie tak… Może po prostu nie pasujemy do siebie? 

Sięgam po telefon z nadzieją, że będzie tam jakiś sms… Niestety nic tam nie ma. Odkładam telefon na jego miejsce i znów biorę kubek. Tym razem smak jest lepszy. Powoli piję słodki napój. 

Po jakimś czasie Dani wychodzi z łazienki. W tym czasie ja zdążyłam opróżnić kubek i prawie usnąć. Dziewczyna wchodzi pod kołdrę i opiera się na łokciu patrząc na mnie.

-To nie jest normalne Bella. –Mówi gładząc moje włosy. Zaraz usnę.

-Wiem. Nie powinno tak być.

-Ale i tak zawsze wracasz do tego dupka.

-Bo mi zależy na nim.

-Nawet jeśli cię rani? –Pyta wbijając wzrok we mnie.

-A ty byś potrafiła od tak odejść od Liama gdyby cię zranił? Nie chciałabyś dać mu drugiej szansy?

-Bella, ale ty mu dajesz chyba dziesiątą szansę a nie drugą. To nie jest normalne.

-Zdaję sobie z tego sprawę, ale i tak nie wiem, co z tym zrobić. Za bardzo mi na nim zależy żeby zapomnieć o nim.

-Po prostu go kochasz. –Stwierdza. Masz rację. Kocham go i nigdy z nim nie skończę.

-Tak Danielle kocham go i zależy mi na nim. Jestem zmęczona idę spać. –Odpowiadam i gaszę lampkę. Danielle głośno wypuszcza powietrze i także gasi lampkę. Przytulam się do niej i od razu usypiam.

Czuję, jak ktoś wchodzi do łóżka. Obracam na bok i otwieram oczy. To nie jest Danielle!

-Bella. –Słyszę zachrypnięty znajomy głos. Harry.

-Przestraszyłeś mnie idioto. –Szeptam i przyzwyczajam oczy do ciemności. Nie wiem, która jest godzina.

-Przepraszam kochanie. Czemu nie odbierałaś i czemu nie czekałaś na mnie w moim pokoju? Przestraszyłem się jak cię nie było. I potem jeszcze nie odbierałaś telefonu.

-Przepraszam. –Mówię szeptem. –Miałam wyciszony telefon i spałam. –Czuję od niego papierosy pomieszane z damskimi perfumami. Oczywiście perfumami Eleanor. Nie chcę nawet myśleć, jak blisko siebie byli i co robili…

-Czego nie zrozumiałaś w „wróć do mojego pokoju i poczekaj na mnie”? –Harry mówi niskim głosem. Jest zdenerwowany. Widzę, jak jego oczy błyszczą w ciemności.

-Nie chciałam być sama. –Mamroczę pod nosem. –Przepraszam, że nie chciałam zaczekać w twoim pokoju i zostać sam na sam z myślami, co możesz z nią teraz robić. –Warczę pod nosem. Słyszę, jak Danielle przekręca się na drugi bok.

-Jezus Bella mówiłem ci, że to ty jesteś najważniejsza. –Harry wychodzi z łóżka i mnie też wyciąga. Następnie ciągnie mnie w stronę łazienki i zamyka drzwi. Mam nadzieję, że nie chce mnie zabić.-Myślałem, ze wszystko sobie wyjaśniliśmy pod akademikiem.

-Dobra. –Kiwam głową. –To pomyśl sobie, jakbym gdzieś pojechała z Alexem. Wróciłbyś spokojnie do pokoju i czekał na mnie?

-Rozpierdoliłbym mu łeb. –Warczy pod nosem i widzę, jak zaciska pięści.

-To do cholery postaw się w mojej sytuacji! –Unoszę głos, bo już mnie to wszystko zdenerwowało. Klatka piersiowa Harrego unosi się i opada w szybkim tempie. Styles zamyka oczy i po chwili otwiera je ponownie.

-Przepraszam. To wina Louisa.

-Coś z nim nie tak? Dlatego musiałeś jechać?

-Aresztowali Louisa. –Moje oczy robią się trzy rozmiary większe a szczęka dosłownie opada. To nie możliwe! Louis przecież nigdy nie miał nic wspólnego z policją…

-Dlaczego? –Pytam i czekam na odpowiedź… 

___________________________

Bardzo dziękuję tym 7 osobom, które coś po sobie zostawiły. Jednak jeszcze komuś zależy na tym opowiadaniu... Mam nadzieję, że rozdział się Wam podobał? :)

5 kom=next!